Ieder jaar in februari stijgen de tarieven op de Peages. Sinds de privatisering van de snelwegen in 2006 is de verhoging van de toltarieven een Franse traditie geworden. De prijsstijging van de Péage ligt dit jaar tussen de 0.87% en 2.04%, afhankelijk van de zones. Dat is meer dan vorig jaar toen de gemiddelde stijging beperkt bleef tot 1%. Op zich is dat verwonderlijk omdat de snelwegen de afgelopen jaren een recordwinst hebben geboekt.
Waar gaat dat geld van de ‘toljackpot’ eigenlijk heen?
Het zal u niet verbazen dat de Franse staat de grootverdiener is. Van iedere 10 euro verdwijnen er 4 in de staatskas.
Onderhoud en veiligheid kosten slechts 1,20 euro. De rest gaat naar de aandeelhouders, schulden en de post onvoorzien.
Wie beheren het netwerk van snelwegen?
De staat exploiteert iets meer dan 2.000 km van de nationale snelwegen. De resterende 9.000 kilometer worden sinds 2006 volledig geëxploiteerd door in totaal 18 autosnelweg-concessiebedrijven (SCA’s). Concessiesnelwegen blijven eigendom van de staat, maar de staat heeft de financiering, aanleg, onderhoud en exploitatie van de snelwegen voor een periode van 25 of 30 jaar aan particuliere ondernemingen uitbesteed. Die particuliere ondernemingen worden dan weer betaald door middel van tolheffingen.
Hoeveel brengt het op?
De tarieven zijn nog nooit zo hoog geweest, terwijl tegelijkertijd de winst een recordhoogte bereikt. Volgens een rapport van de ‘Wegenautoriteit’ (Arafer) is de winst van de SCA’s in 2016 met 25% gestegen tot meer dan 2,8 miljard euro. In dezelfde periode hebben zij meer dan € 4,7 miljard aan dividend uitgekeerd aan de aandeelhouders
In juni vorig jaar oordeelde de Arafer dat “de geplande verhogingen van de toltarieven hoger zijn dan redelijk en legitiem is. Ze stelt in gewoon Nederlands, dat de autosnelwegen melkkoeien zijn geworden voor de overheid en de private ondernemingen. Arafer definieert de peages als een sector met een “uitzonderlijke rentabiliteit”!
De 18 concessienemers hebben drie mogelijkheden om hun tarieven te verhogen.
Doorberekening van maximaal 70% van de inflatie van het voorgaande jaar. Compensatie van de aan de staat betaalde overheidsbijdrage, en onvoorziene kosten die verder gaan dan de in de concessieovereenkomsten vastgelegde verplichtingen. En hier zit het addertje onder het gras.
Volgens Arafer worden die onvoorziene kosten systematisch overschat en zijn de contracten door de staat niet goed uitonderhandeld.
In 2015 bevroor Ségolène Royal de toenmalige minister de toltarieven. Een welkom gebaar voor ons als gebruikers, maar een klap voor de concessienemers, die opnieuw zijn gaan onderhandelen. De uitkomst van die onderhandelingen is dat het opgelopen ‘tekort’ van 500 miljoen euro van de tijdelijke bevriezing tussen 2019 en 2023 door de gebruikers zal worden gecompenseerd. Lees, er komen extra verhogingen en dat zal doorgaan zo is de verwachting tot het einde van de concessieperiodes zo tussen 2030 en 2035.
Maar er is ook goed nieuws.
De frequente gebruikers worden ontzien. De 30% korting die de concessiehouders bieden blijven geldig. Maar ja, wanneer kom je daarvoor in aanmerking? Die korting geldt uitsluitend voor automobilisten die minstens tien keer per maand dezelfde rit maken in hun eigen auto…. daar hoort u vast niet bij.
—————–
Over de auteur: Gerard D Olivat is een vaste bezoeker van de Facebookgroep Raad&Daad Frankrijk, waar hij regelmatig informatieve bijdragen levert met stukken over de actualiteit in Frankrijk. Met zijn permissie herplaatsen wij artikelen met breder algemeen belang hier op het Immogo Blog.