Wat is er mis met de Franse huizenmarkt?

Nou, dit dus. Gevonden op Le Bon Coin, een site met advertenties van particulieren en makelaars, door elkaar. Je ziet wat er dan gebeurt. Een particulier wil zijn huis verkopen en hoopt voor zijn huis uiteindelijk minmaal 180.000 euro te vangen. Hij nodigt twee of meer makelaars uit en sluit met de makelaars een ‘mandat simple’ zonder exclusiviteit. In overleg verhogen ze zijn gedroomde verkoopprijs met 10% voor de onderhandelingen. Zo komen ze uit op 198.000 euro. De ene makelaar voegt daar nog eens 6% commissie aan toe, voor een te publiceren prijs van 209.000. De andere makelaar is minder gulzig. Hij houdt het op 3% voor een gepubliceerde prijs van 205.000 euro. De verkoper zelf wil tegelijk proberen om het huis zelf zonder makelaar te verkopen en kiest voor het mooi ronde bedrag van 200.000.

Onafhankelijk van elkaar zetten ze het pand op Le Bon Coin. De eigenaar gratis. De makelaars betalen €10,- per advertentie. Dit is het resultaat. Hetzelfde huis met drie verschillende fotootjes en drie verschillende prijzen. De goedkopere makelaar telt bovendien de garage en het stookhok mee als ‘kamers’ en komt zo op 7. Maar met wie zal de huizenzoeker uiteindelijk contact opnemen?

Ziehier het probleem van de Franse huizenmarkt.

De twee makelaars zijn naar het huis gekomen, hebben foto’s gemaakt, een beschrijving opgesteld, contracten geredigeerd en reclame ingekocht. Maar uiteindelijk verdienen ze niks aan dit huis. Ze kunnen alleen overleven door zo veel mogelijk inkomsten te peuren uit de enkele huizen die ze wél verkopen. Dit betekent dat de commissie hoog moet blijven. En zo betalen de kopers en verkopers uiteindelijk voor de verrotte Franse huizenmarkt én voor het overschot aan makelaars.